How to stop the toddler from *deliberately* throwing things out of the balcony?

Między 1,5 a 3 rokiem życia dzieci uczą się (i naprawdę lubią) testować grawitację i rzucać rzeczami. Wiąże się to z umiejętnościami motorycznymi i koordynacją ręka-oko. Jest to dla nich naprawdę fascynujące; uczą się, co się odbija, a co rozpryskuje, co się zwija, a co nie. Uczą się, co odbija się od ciebie, a co rozpryskuje, co toczy się, a co nie. Ponadto zwracają twoją uwagę i reagują na ciebie, widząc, jak to odbierasz. Robienie tych rzeczy daje maluchowi poczucie kontroli i autonomii w czasie, gdy naprawdę mają bardzo mało. To wszystko jest całkiem naturalne. Ona nie jest zła. Ona jest normalna.

Oczywiście, dla ciebie to irytujące, że ciągle to odbierasz. Ale czy ona naprawdę robi coś tak złego, że zasługuje na karę? Roni Leiderman, doktorat z psychologii rozwojowej, uważa, że to daremne próbować powstrzymać malucha przed zrobieniem tego, a ty nie powinieneś karać za to dziecka. Zamiast tego, ogranicz co rzuca i gdzie to rzuca. (Jeśli nie podoba ci się, że wyrzuca rzeczy z balkonu, to dlaczego ona ma do nich dostęp? Może powinna mieć tylko zabawki, których nie może rzucać, gdy wszyscy jesteście na balkonie.)

Dajcie jej dużo rzeczy, które może rzucać i czas na to. Piankowe kulki są bezpieczne; małe wypchane zabawki i inne rzeczy - zwinięte skarpetki, rzeczy, które robią hałas, kiedy uderzają, itp. Rzucanie gry są jeszcze bardziej zabawne, jeśli grasz z nią.

Kiedy jesteś zmęczony gry, przekieruj jej uwagę na coś innego.

Wiadomość, którą chcesz przekazać jest to, że rzucanie rzeczy jest w porządku, o ile ona rzuca właściwe rzeczy we właściwym miejscu i we właściwym czasie. “Kiedy rzuci coś niestosownego, jak but, spokojnie zabierz to od niej i powiedz: "Buty nie są do rzucania, ale kule są. Potem daj jej piłkę do zabawy”, mówi Leiderman.

Posprzątajcie razem. Nie proś malucha, żeby odebrał wszystko, co rzuca. “To przytłaczające zadanie dla dziecka w tym wieku”, mówi Leiderman. Zamiast tego spróbuj położyć się na rękach i kolanach i poprosić ją o pomoc, mówiąc: “Zobaczmy, jak szybko możemy zebrać te klocki razem” albo “Czy możesz mi pomóc znaleźć wszystkie żółte kawałki?”. …[T]ake ake a tour of your house together and toss socks in the hamper, tissues in the wastebasket, and toys in the toy chest…

She will get over this phase enough soon enough (as she learns that a lot of things are more fun than dropping toys).

Alternatywą dla słusznego/nieprawidłowego paradygmatu, który wymaga obwiniania i karania, jest wzięcie pod uwagę, że zaspokaja ona potrzeby, działając w taki sposób, w jaki to robi. Najbardziej oczywistą potrzebą, która przychodzi mi do głowy, którą widziałam u moich dzieci, jest potrzeba zgłębiania i ciekawości. Dzieci badają grawitację, kiedy rzucają rzeczy, i żądają, aby je podnieść, aby mogły dalej badać. Eksperymentują z ciałem, ilością siły, itp. Oczywiście mogą być też inne rzeczy, które się dzieją. Brzmi tak, jakby jej potrzeba zabawy została zaspokojona poprzez pozyskanie przedmiotów dla niej, a także autonomii w tym, że uświadamia sobie swoją niezależność. Nie oznacza to, że jest to dla ciebie zabawa, jak to brzmi. Więc zgaduję, że masz potrzebę łatwości i współpracy. Jeśli możesz skupić się na potrzebach, a nie na strategii ich zaspokojenia, to prawdopodobnie pomyślisz o innych sposobach zaspokojenia potrzeb wszystkich. Czy możesz wymyślić grę w środku, która wymaga dużo rzucania? Czy możesz znaleźć inne sposoby, aby połączyć się z nią, dać jej wybór i autonomię, które są zabawne dla was obu? Powodzenia.

Jestem w mój 30’s i jeżeli ja no był dla nie mieć balkonu, cleaningup czas, ograniczający zapas rzeczy spadać, inni rzeczy lubię robić więcej, obowiązki, i potencjalni zagrożenia prawdopodobnie iść spadać coś z balkonu właśnie oglądać je spadać teraz.

Berbecia no ma żadny tamto powód. To jest zabawne. Ja jest ten sam powodem kupowałem mój berbeć niektóre kuchenne lejki dla wanna, ja jest zabawny oglądać wodospad.

Ten uśmiech ty widzisz jest “oglądać to, ty iść płacić uwagę do ja” uśmiech. It’s not a bad thing, it just means the both of you should go to do something else together. Potężny emocjonalny odpowiedź ty musisz je pozytywna lub negatywna, tym bardziej berbeć jest zainteresowany w powtarzaniu zachowanie.

Przekierowuj i przyłączaj się do zabawy.

To może być trudne do zrobienia, czasami dzieci nie chcą zatrzymywać cokolwiek robią. Na szczęście kiedy mój 18mo dostaje w coś, czego nie powinien mieć, proszę go, aby pomógł mi to odłożyć i przez większość czasu to działa świetnie. Pytam go, czy chce zrobić kilka różnych rzeczy, które pomogą mi znaleźć coś, co chce zrobić. Zrobiłam to na początku, żeby mieć chwilę czasu na przemyślenie rzeczy do zrobienia. Złapał się na tym i podczas gdy on jest werbalny, w kółko będzie mówił “K”, gdy ja zajmę się tym, co on chce zrobić. Zazwyczaj daję mu trzy możliwości wyboru i jeśli żadna z nich nie jest interesująca, to albo wybieram, albo pytam, czy chce jeść, czy pić.

Twoje rozumowanie nie zamykania drzwi wydaje się trochę dziwne. Czy nie ma innego sposobu, aby dziecko mogło się uspokoić?

Nie wydaje mi się, aby tak małe dziecko miało nieograniczony dostęp do balkonu. Przede wszystkim dlatego, że jest bardzo niebezpieczne. Nawet jeśli dziecko nie może przecisnąć się przez żadne szczeliny, może potencjalnie przeciągnąć krzesło na krawędź i wspiąć się na nie. Nigdy nie zakładaj, że maluch wiedziałby, że to zły pomysł, bo nie wie. W tym wieku dziecko ma bardzo niewielkie pojęcie o swoich możliwościach fizycznych i może nie postrzegać akcji zejścia z balkonu jako innej niż zejścia ze stopnia.

Wróćmy jednak do tematu. To, co dziecko robi, jest całkowicie normalnym zachowaniem i nie powinno być za to karane. Można jednak spróbować, po prostu odwrócić ją za każdym razem, gdy zbliża się do krawędzi i powiedzieć “nie” surowym (nie głośnym) głosem. Jeśli będziecie to robić w kółko (może to długo potrwać), dziecko może znudzić się tą grą i przejść do czegoś innego. Kluczem jest, aby za każdym razem nie zmieniać swojego tonu i zachowania. Maluchy do tego typu rzeczy, aby obserwować twoją reakcję. Im bardziej gniewny ty odpowiadasz, tym więcej stymulacji dziecko otrzymuje od jej zachowania. Jeśli zareagujesz w nudny, monotonny sposób, dziecko, miejmy nadzieję, straci zainteresowanie. Zrobiliśmy to z naszym dzieckiem, aby trzymać je z dala od gniazdek elektrycznych i to działało dość dobrze. Po pewnym czasie nie musieliśmy fizycznie blokować dostępu do gniazdek, ponieważ po prostu uznał, że są one nieciekawe i nie przeszkadzały.

Nasza córka celowo wyrzucała rzeczy z wózka podczas spacerów, co jest podobnym problemem, ponieważ może być dość niebezpieczne, jeśli chodzi o zawracanie na chodniku itp., choć mniej niebezpieczne niż wyrzucanie ich przez balkon (zakładając, że balkon jest wysoko, a pod nim chodzą ludzie). Zgadzam się z innymi zamieszczonymi odpowiedziami, że z naszego doświadczenia niewiele można osiągnąć, ponieważ częścią zabawy dla niej jest uzyskanie reakcji od Ciebie.

Nasze rozwiązanie: przywiązać zabawkę na sznurowadle, przywiązać drugi koniec sznurowadła do krawędzi przepaści (balustrada balkonowa, wózek, inne miejsca, w których nie chcesz zobaczyć rzeczy spadających) i nie dawaj jej zabawek w tym konkretnym miejscu, chyba że są one dołączone w ten sposób.

Oczywiście, pozwól jej eksperymentować z grawitacją w innych czasach/lokalizacjach, gdzie jest mniej dokuczliwe odebrać je dla niej… z jej wysokiego krzesła, stołu do przewijania, etc, ona może rzucać rzeczy na ziemię do jej serca treści.

Są tu dwie możliwości: Jedna z nich, jak sugeruje anongoodnurse użytkownik jest to, że uczy się o grawitacji i jak rzeczy spadają, a jej fascynacja tym znacznie przewyższa twoją zdolność do wyrażania swojej frustracji do niej - to dlatego, że ma 20 miesięcy i nie rozumie, że są to rzeczy, które są ważne dla Ciebie, i trudnej sytuacji, w którą cię wrzuca.

Inną możliwością, i to jest bardzo silna możliwość, jest to, że nauczyła się, że wyrzucanie rzeczy z balkonu sprawia, że zwracasz na nią uwagę, a ona robi to dlatego, że ty wciąż poświęcasz jej uwagę, której pragnie. Dzieci pragną uwagi, nawet negatywnej, zwłaszcza w bardzo młodym wieku.

Twoje rozwiązanie tego problemu jest jednakowe dla obu przypadków. Po pierwsze - nie pozwól dziecku wyrzucać rzeczy przez okno. Postaw szlaban (ścianę kociołka, jeśli go masz, lub karton, jeśli go nie masz) i trzymaj drzwi balkonowe zamknięte (i zablokowane, jeśli możesz) tak, aby nie mogły tego zrobić. Po drugie - daj im lepszy sposób na zwrócenie uwagi. Ignorowanie tego problemu nie zniknie, musi zrozumieć, że to, co robi, jest przecież złe. Ale danie jej lepszego wyjścia, aby znalazła uwagę od Ciebie, jest dobrym sposobem na odwrócenie jej uwagi od próby zrobienia tego ponownie.

Jeśli naprawdę jest ciekawa grawitacji, jak zostało to zasugerowane, spróbuj zrobić z tego bezpieczną grę w domu, rzucanie rzeczy przez barierę (na przykład przez ramię kanapy) z miękkimi przedmiotami, które nie spowodują szkód, jeśli zostaną rzucone zbyt mocno, w miejscu, gdzie nie przewrócisz rzeczy. W końcu wyjdzie z tej fazy, a pokazując jej, że są lepsze sposoby na wyrażenie chęci testowania nowych rzeczy, nauczysz ją, że są lepsze sposoby na przyciągnięcie uwagi niż te, które obecnie robi.

Powstrzymanie malucha przed zrobieniem czegoś jest prawdziwym wyzwaniem, więc lepszym rozwiązaniem tam, gdzie to możliwe, jest spojrzenie na to z perspektywy zabezpieczenia przed dziećmi.

Czy można założyć siatkę wokół balkonu? Nie podajesz zbyt wielu informacji na ten temat, ale zgaduję, że rodzaj siatki przeciw ptactwu stosowanej do powstrzymywania gołębi przed kogutem byłby skuteczny w tej pracy. Jeśli balkon ma balustrady, to można go też umieścić wokół balustrady. Ma to również tę dodatkową zaletę, że uniemożliwia dziecku wspinanie się i spadanie (ale upewnij się, że dobrze przymocujesz siatkę, aby nie bawiło się opartymi o nią gołębiami).