Mój 13-letni syn dokonał głupiej i marnotrawnej darowizny. Jak mogę go nauczyć, że się mylił?

1. Oddajcie lewe buty w tym samym pudełku na datki. Czy są one w stanie dostarczyć pojedyncze buty tym, którzy ich potrzebują, czy też nie, posiadanie półpary w szafie syna nie robi nobody żadnego dobra. Może równie dobrze skończyć to, co zaczął.

2. Kup jedną parę butów od organizacji, która prowadzi pudełko darowizny. Jeżeli ty no możesz rozumieć to out, lub tam jest jeden blisko ciebie, jakaś oszczędny sklep robi!

3. Optional. Niech odpracuje nad kosztami przyszłych nowych butów w pracach i dziwnych pracach w domu. Ty ustalasz stawkę, on wykonuje pracę.

Hehe, to jest całkiem zabawne.

Eh, nie martw się o to. Dzieciaki robią głupie rzeczy, to nie jest taki, który go zabije. Czasami ludzie muszą zrobić coś, co jest sprzeczne z normalnym tokiem postępowania, wiesz? To będzie zabawna historia, o której będzie mógł myśleć/opowiadać innym ludziom, gdy będzie starszy.

Po tym, jak będzie się dobrze bawił, a potem znudzi mu się chodzenie tylko jednym butem, możesz kazać mu zapłacić, gdy będzie gotowy na kolejną parę. Poczekaj, w końcu przyjdzie i zacznie prosić o nowe buty. Następnie powiedz: “Jasne, ile chcesz wydać na ten cel?”

W międzyczasie może załatw mu japonki za 2 pary dolarów, jeśli martwisz się, że nadepnie na paznokieć czy coś.

Po pierwsze, zdecydowanie zalecam wyjęcie pieniędzy z twojego myślenia. Nastolatki mogą robić głupie rzeczy, które mogą być drogie, ale to po prostu nie pomaga obniżyć kosztów butów. Pamiętaj: twój syn jest dla ciebie wart o wiele więcej niż te buty. Prawdopodobnie będzie można porozmawiać z kimś w centrum darowizn, aby odzyskać te buty.

Po drugie, rozważę możliwość, że twój syn nie jest tak błahy w tej sytuacji, jak przypuszczasz. Ludzie często ukrywają uczucia wstydu i żalu, mówiąc, że to, co zrobili, było “nic wielkiego”. Nie jest twoim zadaniem, aby twój syn cokolwiek czuł. Twoim zadaniem jako rodzica jest pomóc dziecku stać się niezależnym i produktywnym dorosłym. Nie ma więc znaczenia, czy twój syn będzie czuł się głupio, dopóki nauczy się unikać głupoty w przyszłości.

Po trzecie, naprawdę ważne jest, aby słuchać i rozumieć jego powody, dla których rozdaje buty. Jeśli mówi, że to miało być zabawne, weź to na poważnie. Będziesz musiał porozmawiać o tym, jak może zachowywać się w stosunku do chęci zrobienia czegoś śmiesznego bez robienia czegoś, czego mógłby żałować lub co mogłoby spowodować ból. Pamiętaj, by zachęcać go do rozwijania swoich umiejętności i talentów. Kiedy już wyrazisz się jasno then porozmawiaj o tym, jak to konkretne zdarzenie cię zraniło.

Na koniec rozważ odpowiednie konsekwencje dla jego zachowania. Jazda bez jednego buta jest naturalną konsekwencją, ale może zbyt surową jak na zwykły błąd młodości. Jeśli ma zasiłek, zastanów się, czy nie zażądać od niego połowy kosztów wymiany butów. Jeśli nie ma zasiłku, zastanów się, czy nie musiałby wykonywać mniej więcej tych samych godzin pracy, które musiałby wykonywać, gdybyś mu płacił pensję. Obecnie koszt ten spada na ciebie, ale kiedy wychodzi z domu, byłoby to jego obowiązkiem. Nadszedł czas, by się tego nauczyć, kiedy konsekwencje są stosunkowo niewielkie.

Rozważ przedmioty, które dajesz dziecku, jako prezent dla niego. Wydane na nie pieniądze stają się wtedy nieistotne, ponieważ nie są one twoje, tylko ich. Dzięki temu łatwiej jest radzić sobie z łamaniem rzeczy przez dzieci, ponieważ staje się to ich własną odpowiedzialnością, a ty będziesz miał mniej powodów, by wciąż zastępować rzeczy, które łamią. W ten sposób znacznie szybciej nauczą się wartości.

Jeśli odda wszystkie swoje buty, po prostu daj mu jedną, używaną parę, którą kupisz za darmo, którą będzie mógł od teraz nosić. Prawdopodobnie nauczysz go kosztów tych żartów i będzie mógł wyciągnąć z nich dowolne wnioski, co się stanie, gdy oddasz mu swoje rzeczy. Może nawet pomyśleć, że warto.

Jeśli popołudnie zabawy jest warte tego, by przez kilka miesięcy chodzić w używanych butach, to najwyraźniej wszystkie pieniądze, które wydałeś na te buty, i tak zostały na niego zmarnowane. Uznaj to za cenną lekcję dla _swojego dziecka, że najwyraźniej nie jest ono zbytnio zainteresowane drogimi butami. Prawdopodobnie jest wiele innych rzeczy, które możesz wydać te pieniądze na to, że on lub ty docenisz o wiele więcej.

Bardziej martwiłbym się, że uważał za zabawne wyśmiewanie osób pokrzywdzonych. Przekażcie mu lewe buty na cele charytatywne.

Następnie kupcie mu tanią parę butów, jeśli chce mieć drogie, fantazyjne buty, może dla nich zaoszczędzić, aby nauczyć się wartości butów i uszanować prezenty od was.

Z ostrożnością możesz odwrócić tę sytuację, przekształcić ją w moment dający się nauczyć i zyskać ogromny szacunek w okazyjnej transakcji.

Przyznaj, że 13-letni chłopcy robią naprawdę głupie rzeczy dla dziewczynek

Naprawdę głupie, przewracając się w kółko jak mały szczeniak głupi.

W tym wieku, zamiana buta na uśmiech od ładnej dziewczynki może wydawać się dobrym zajęciem. Atrakcyjne chmury osądzają, a on prawdopodobnie jeszcze nie nauczył się radzić sobie sam. To jest coś, czego będziesz musiał nauczyć.

Uświadom mu problem, który spowodował

Jeśli jest dobrym dzieckiem, możesz mu wyjaśnić jasno i spokojnie rodzinny problem finansowy, który spowodował. Pokaż mu arkusz kalkulacyjny z budżetem i dziurę, którą zrobił. Pokaż mu, co trzeba będzie poświęcić, aby wyrównać różnicę i jak to będzie bolało wszystkich.

Bądź spokojny i nie oskarżaj go. Prawdopodobnie zrozumie problem, który spowodował.

Daj mu naturalne konsekwencje (ale nie zbyt poważne)

Kazanie mu chodzić tylko jednym butem jest prawdopodobnie trochę okrutne. Kupiłbym mu tanią parę butów i kazałbym mu ich używać przez jakiś czas.

Pamiętaj, że to tylko buty

Może być o wiele gorzej. Mógł zacząć palić, brać narkotyki, albo rzucić szkołę. Buty mogą być naprawione. Zachowaj perspektywę.

Gain respect by quietly solving the problem

At this point you have two options, you can either hold him to account for the money, or you can forgive, move on, and try to fix the problem.

If you hold him to account, your son goes in debt to you to the tune of $500. To wielka sprawa. To prawdziwe stwierdzenie, że pożyczkobiorca jest niewolnikiem pożyczkodawcy, nie sądzę, aby był to związek, którego chcesz z dzieckiem.

Moja rada to zadzwonić na numer na skrzynce na cele charytatywne i wyjaśnić, co się stało. Być może uda Ci się nakłonić je do otwarcia pudełka i odzyskania butów.

Niech się poci przez chwilę, dopóki nie okaże skruchy i nie nauczy się lekcji, a następnie wymień buty w jego szafie. Twój syn będzie pod wrażeniem. Zdobędziesz jego szacunek za mądre rozwiązanie problemu i wzmocnisz swoją więź z nim. Jeśli będzie Cię szanował, będzie dbał o to, co mówisz i myślisz.

Rozwiążesz też problem finansowy. Wszystkie jego pieniądze ostatecznie pochodzą przecież od Ciebie.

Make the charity whole

Donate the left shoes as well, that way the charity is made whole.

Why did they really do it

It’s possible they found it funny b/c of some nastens’ snark sense of humor to have the charity looking for matching shoes, only not to find them, as a previous answer has said. As a parent, it’s hard to know if that was the root of the humor, but if he and his friends truly wanted to help a charity that wasn’t the best way to go about it.

No shirt no shoes no service

Obviously your son can’t walk around w/out shoes everywhere, so you really don’t have a choice but to buy him a new pair of shoes. Dałbym mu małą sumę $ na kupno nowej pary butów, z zastrzeżeniem, że rozumie co zrobił nie było najmądrzejszym wyborem.

Niech to będzie lekcja

Jak mówili inni, zastrzegłbym sobie dyscyplinę na później, pierwszy błąd i w ogóle, i nikt nie ucierpiał (poza oczywiście portfelem taty).

Umiejętności przywódcze

Na koniec zachęcam do zwracania bacznej uwagi na wybory, których dokonuje pod wpływem swoich przyjaciół. Nie sugeruję, abyś nie zwracał uwagi na swojego syna, ale to co mówię to: dowiedz się, czy jest on bardziej zwolennikiem, a mniej liderem. Na przykład, czy inni podarowali też połowę pary butów? Czy też po prostu namówili go na to?

Warto się temu przyjrzeć, ponieważ jednorazowy incydent, który on i jego przyjaciele zrobili razem (choć nierozsądny), różni się od tego, że jego przyjaciele albo mają jakiś wzorzec, albo (z tym incydentem) ustanawiają precedens namawiania go do dokonywania nierozsądnych wyborów, ponieważ będą wiedzieli, że prawdopodobnie to zrobi, jeśli zastosują wystarczającą presję. Byłem po obu stronach tego medalu i dopiero później, po popełnionych błędach, nauczyłem się, jak stać się liderem wśród moich przyjaciół, co w rzeczywistości oznaczało podejmowanie własnych wyborów, zachęcanie ich do dokonywania lepszych wyborów i oddzielanie się od nich, gdy było to konieczne. Nie będąc zbyt osobistym, posiadanie ojca w pobliżu przyśpieszyłoby rozwój tych cech, więc zachęcam cię jako współtowarzysza, abyś przekazał mi pochodnię!

Nauczyłabym go szanować wartość pieniądza i kazałabym mu kupić kolejną parę butów z własnej kieszeni.

W ten sposób zaszkodziłoby to tylko jego własnej kieszeni, gdyby zdecydował się zrobić to samo jeszcze raz. (Albo coś podobnego)

Jak twoja rodzina radzi sobie z własnością w gospodarstwie domowym? Jeśli buty były “jego”, wolne i czyste, to może robić z nim, co chce. Jeśli jednak, gdy kupowałeś je dla niego, były do niego dołączone sznurki (jak “te buty są drogie, ale myślimy, że zrobisz z nimi dobre rzeczy”), to nie miał prawa ich oddać bez konsultacji. Mam podejrzenie, że jest to w szarej strefie w twoim domu. Inaczej albo by ich nie oddał, albo nie mielibyście z nim problemów.

Osobiście uważam, że nauka o darowiznach jest cenną lekcją, nawet w tak abstrakcyjnej sytuacji. Jasne, byłoby miło, gdyby nie przekazał czegoś, czego obecnie potrzebuje, ale to jest lekcja, której trzeba się nauczyć. Lepiej robi to teraz, niż później w swojej karierze licealnej, kiedy próbuje oddać samochód, który mu dałeś!

Teraz, to wszystko jest uogólniona psychologia. Czuję się wykwalifikowany w dostarczaniu tej części. Następna część (co z tym zrobić) musi przyjść z zastrzeżeniem, że kiedy raz byłem 13-letnim chłopcem, nie mam żadnego własnego, więc weź to z ziarnem soli.

Rozmowa, która prawdopodobnie musi się wydarzyć, jest jedną z zawiłości posiadania w domu. Powinien wiedzieć, że nadal go kochasz, ale musi też wiedzieć, że jego działania mają konsekwencje. Czujesz się zdradzony przez jego działania, ponieważ czujesz, że jego poczucie własności nie zgadzało się z Twoimi jako rodzica. Wyjaśnij, że będą konsekwencje, ponieważ teraz musisz rozważyć jego pozorne traktowanie jego własności przy zakupie nowych rzeczy “dla niego”.

Być może nie kupisz mu nowej pary butów. Być może kupujesz mu nową parę butów i pożyczasz je jak kredyt hipoteczny (masz dom lub mieszkanie? Jeśli to będzie okazja, aby nauczyć go niektórych rachunków, które musisz zapłacić, tym lepiej!) Popracuj z nim nad wyborem butów. Buty te będą musiały być na tyle przystępne cenowo i trwałe, by można je było przykryć do czasu, gdy będzie mógł je spłacić, ale powinny też być w stylu, który będzie mógł nosić do szkoły. Będzie to dla niego prawdopodobnie trudny wybór, zwłaszcza jeśli lubi “fajne” buty, które dużo kosztują. Nie jesteś zobowiązany do pożyczania mu żadnego zestawu butów - tylko takie, które twoim zdaniem przynoszą mu korzyść w stosunku cena/dobroć, który uważasz za odpowiedni.

Możesz również zacząć bardziej rygorystycznie podchodzić do używania przedmiotów, które “posiadasz”, ale byłbym ostrożny z tym podejściem. Mogłoby to stworzyć większą przepaść między tobą a twoim synem. Jednakże, przynajmniej na krótką metę, musi on zrozumieć, że ty odpowiadasz na jego wybory (zdefiniować “krótką metę” w zależności od tego, jak długo zajmie mu nauka), jakkolwiek zdecydujesz się to wdrożyć.

Będziesz musiał zdobyć buty na wymianę w najtańszy możliwy sposób. W Wielkiej Brytanii udałbym się do najbliższego sklepu charytatywnego i spróbowałbym znaleźć najtańszą parę używanych butów, jakie może nosić.

Wszystko inne nauczy chłopca, że może wyrządzić rodzicom znaczne szkody finansowe bez żadnych konsekwencji dla siebie, co nie jest dobrą lekcją.

Po namyśle: Wygląda na to, że chłopiec pracuje nad zarabianiem pieniędzy i płaci za te buty, a niektórzy myślą, że ponieważ za nie zapłacił, może z nimi robić, co chce. To jest złe. On jest dzieckiem, a zadaniem jego rodziców jest przygotowanie go do życia. Oni mają do tego prawo i obowiązek. Więc nawet jeśli jego zachowanie tylko go zraniło, to i tak muszą go nauczyć, że to było złe; głupie niszczenie wartości.

Więc moja rada, aby pójść do sklepu charytatywnego i kupić używane stojaki na buty. Poprosiłbym go również o ustalenie jakie są ekologiczne konsekwencje jego działań. Pojedyncze buty pójdą do recyklingu i zarobią w ten sposób odrobinę pieniędzy (może jeden dolar za kilogram pojedynczych butów, jeśli będą miały szczęście), ale zmarnowało się dużo energii, surowców i być może życia zwierząt. I powinien się domyślić, że przekazanie obu butów za 145 dolarów na tę organizację charytatywną byłoby o wiele bardziej skuteczne w pomaganiu ludziom.

Pozwól mu żyć z konsekwencjami swoich czynów i chodzić z jednym butem. Jeśli ma pracę lub zasiłek, szybko dowie się, jak cenna jest para butów po spędzeniu kilku dni tylko z jednym.

Podziel 575$ przez rozsądną stawkę godzinową i każ mu pracować tyle godzin na cele dobroczynne (za darmo). Następnie zapomnij o incydencie i 575$.

To wyostrzy jego umysł na problemy nie tak szczęśliwy, a on może rozważyć myślenie nieco więcej o wszelkich przyszłych działaniach. Dla siebie: bądź szczęśliwy z tej lekcji.

Rozumiem sytuację, a tu kilka rzeczy, które pomogły nam z naszą czwórką dzieci:

1. Twój syn potrzebuje surowej rozmowy z tatą, aby skorygować swoje zachowanie związane z dziewczynkami.

2. Kupcie mu kilka tanich butów w lokalnym sklepie z odzieżą.

3. Wdrażaj strategię allowance/budget: zarabia tygodniowo w oparciu o obowiązki, ukończenie szkoły i postawę. Ustalcie rozsądny budżet (tzn, gdzie musi kupować własne buty.

W naszym gospodarstwie domowym, moja żona i ja stwierdziliśmy, że krok #3 jest uzasadnionym podejściem do korygowania zachowań naszych dzieci w czasie… i zaszczepiło w nich szacunek dla nas oraz zrozumienie jak działają pieniądze.

Oto kilka pomocnych referencji dla kroku 3:

• Dave Ramsey (dodatek/obciążenie budżetu na ubrania)
• System rodzinny Economidesa MoneySmart

Na zdrowie!

Myślałem dwa razy, zanim to opublikowałem, ale ponieważ prawie wszystkie posty dotyczą pieniędzy, inna perspektywa może wzbogacić debatę. Nie wiem, z jakiego kraju pochodzisz, może dotknę trochę wrażliwości kulturowej. Tak czy inaczej, może lepiej przeczytać to od zupełnie obcego człowieka. W moim kraju cenimy sobie wiele interakcji społecznych, może dlatego historia twojego syna zaszokowała mnie. Proszę poświęcić chwilę na przemyślenie tego, co mam do powiedzenia.

Po pierwsze, wierzę, że będę robił głupie rzeczy z powodu dziewczyn do ostatniego dnia w moim życiu. Jest to zupełnie normalne, zwłaszcza jeśli ma się 13 lat.

Ale po 13 latach, pani syn nie jest już dzieckiem. Dziewczynka i jej przyjaciele żartowali sobie z niego. Z jego reakcji, podobało mu się to. Inni ludzie śmiali się z czegoś, co zrobił. Sprawiał, że ktoś był szczęśliwy. Wygląda na to, że tak bardzo tęsknił za jakąkolwiek interakcją społeczną, że starał się uzyskać jej trochę więcej, dając wszystkie swoje buty.

Znam grupę facetów, którzy wyróżniają się w szkole, ale nie mają pojęcia o relacjach międzyludzkich. Zazwyczaj nie są zbyt szczęśliwi. Niektórzy z nich nie stali się nawet funkcjonalnymi dorosłymi. Cała ta historia, może być wołaniem o pomoc.

Moja rada jest taka, że powinieneś porozmawiać z innymi dorosłymi i dziećmi, które zazwyczaj obserwują twojego syna w środowiskach towarzyskich. Zapytaj, jak zachowuje się Twój chłopiec, czy wie, jak się z nim komunikować. Sprawdź, czy naprawdę stanowi to problem.

Bycie towarzyskim jest umiejętnością, której można się nauczyć, a także o wiele łatwiejszą do nauczenia się, gdy jesteś młody i masz wiele możliwości interakcji z rówieśnikami. Twój syn prawdopodobnie odniesie większy sukces w swojej karierze, jeśli będzie wiedział jak to robić. Profesjonalista, psycholog, może pomóc.

Pieniądze to najmniej ważna rzecz w tej historii. Twój syn będzie prawdopodobnie szczęśliwszy mając dobrych i cenionych przyjaciół niż będąc uczniem honorowym.

Myślę, że jest to dla ciebie okazja, aby pomóc twojemu synowi zrozumieć, dlaczego organizacje proszą o darowiznę. Możesz mu powiedzieć, że darowizny są zazwyczaj przekazywane na pomoc ludziom w potrzebie.

Jeśli możesz dowiedzieć się, w jaki sposób on to najlepiej rozumie, ważne jest, aby darczyńcy myśleli o ludziach, którzy zostali przyjęci. Gdyby się nad tym zastanowił, to albo przekazałby parę, bo w pudełku było napisane, że “przyjmują jeden but, ale nie mówią, że nie przyjmują pary”. Mógł pomóc większej liczbie osób albo po prostu zatrzymał parę dla siebie i nie stracił żadnej pary. Po prostu ofiarowując buty bez myślenia, nie może ich teraz używać dla siebie i mógł służyć większej liczbie osób, ofiarowując pary.

Chodzi mi o to, aby podkreślić znaczenie myślenia przed ofiarowaniem butów.