Dlaczego mogę utrzymywać mój berbeć od drapać się gdy jest zdenerwowany?

Pracowałam z wieloma dziećmi, które same się maltretują i jest to kłopotliwy problem dla rodziców i opiekunów. Uderzenie w głowę, samougryzienie, pazurkowanie i ciągnięcie za włosy - wszystkie te zachowania są czasami przejawem szkodliwego zachowania.

Bardzo ważnym pytaniem, które należy zadać, jest to, co wywołuje to wyjątkowe zachowanie. Maluchy są często sfrustrowane, gdy wydarzenia nie spełniają ich oczekiwań. Nauka zachowań samoregulujących jest często wyzwaniem. Kiedy ich systemy zmysłowe osiągają przeciążenie, często reagują płaczem lub uciążliwością. Po kilku chwilach intensywność przeważnie mija z interwencją lub bez, a one samoregulują się i wracają do stanu “normalizacji”, w którym mogą ponownie zaangażować się w swój świat. Bycie bardzo zmęczonym lub chorym może wydłużyć ich zsynchronizowane zachowanie.

Zazwyczaj, jednak sam akt płaczu i napadu złości daje ciału możliwość uspokojenia się. Płacz i napady złości wymagają głębokiego oddychania, napinania mięśni, a nawet upadku na podłogę, kopania lub uderzania. Wszystkie te zachowania prowadzą do uspokojenia układu nerwowego i przywrócenia go do normy. Nawet w przypadku osób dorosłych głęboki oddech, głębokie napięcie naprzemienne z rozluźnieniem, głębokim uciskiem, uderzeniem w poduszkę, a nawet dobrym płaczem pomagają nam “poczuć się lepiej” i samoregulować się do bardziej wyciszonego stanu.

Zachowania samouszkodzone mogą wskazywać na to, że system sensoryczny dziecka nie jest zintegrowany i nasilają się do tego, co uważamy za poziom bólu, aby zwiększyć bodźce sensoryczne w dążeniu do osiągnięcia samoregulacji. Oczywiście, reakcja rodziców daje im intensywną uwagę, która dodaje składnik behawioralny do kwestii sensorycznej.

Interwencja może najlepiej koncentrować się na zapewnieniu intensywnej stymulacji sensorycznej, której poszukuje jego organizm. Chwytanie go w głęboki uścisk niedźwiedzia, agresywne kołysanie go podczas mówienia z intensywnością, która pasuje do jego i stopniowe modulowanie swojego głosu jako wzór do naśladowania może mu pomóc. Oczywiście jeszcze lepszym rozwiązaniem jest identyfikacja czynników wyzwalających i zapewnienie rozproszenia uwagi lub innych interwencji uspokajających przed rozpoczęciem niewłaściwych zachowań.

Polecam przeczytanie informacji na temat Zaburzeń integracji sensorycznej lub Zaburzeń przetwarzania sensorycznego jako punktu odniesienia dla strategii uspokajających. Nie sugeruję, że Twoje dziecko ma takie zaburzenie. Uważam, że zrozumienie integracji sensorycznej i przetwarzania sensorycznego jest bezcenne dla wszystkich rodziców, a strategie stosowane w przypadku tych dzieci przynoszą korzyści wszystkim dzieciom.

Oczywiście, trzymanie paznokci krótkich może zapobiec najpoważniejszym uszkodzeniom.

Właściwie, obcinanie paznokci to dobre rozwiązanie, i to, co bym polecił. Jeśli paznokcie dziecka są wystarczająco długie, aby pobrać krew, to trzeba je skrócić. Nawet jeśli oznacza to obcinanie ich dwa razy w tygodniu. - Jest to konieczność.

Jeśli chodzi o same napady złości, na stronie internetowej znajduje się wiele dobrych sugestii na ten temat. Zrób wyszukiwanie [napadów złości], i być może odpowiedź Marii tutaj również by Cię zainspirowało.

Samouszkodzenia u maluchów mogą być trudne do przypięcia.

Bardzo często zdarza się to u dzieci autystycznych i dzieci z zaburzeniami sensorycznymi - mogą one zablokować przeciążenie lub frustrację czymś łatwym do zrobienia, co wyklucza wszystko, co mają problem z ignorowaniem. Jeśli już podejrzewasz autyzm lub zaburzenie zmysłów z innych powodów, przyjrzałbym się teraz tej możliwości podwójnie mocno. Jeśli nie, to są inne powody, które należy wziąć pod uwagę:

Niektóre maluchy samookaleczają się tylko dlatego, że jest to coś, co mogą kontrolować w świecie, który jest prawie całkowicie poza ich kontrolą. Najlepszym sposobem, aby dowiedzieć się, czy tak jest, jest zwiększenie możliwości kontrolowania rzeczy przez Twoje dziecko i sprawdzenie, czy autodestrukcja się zmniejsza. Niektóre sposoby na to to są:

• Zachęcać dziecko robić prostym albo/albo wyborom jako część twój codziennych rutynowych czynności, tak jak wybierać out jego swój odzienie każdy dzień od dwa wyborów ty oferowałeś
• Upewniał się że ty i everyone w twój rodzinie jest bardzo konsekwentny w jak ty reagujesz twój berbeć zachowanie – jeżeli on zna że zachowanie X zawsze powoduje w natychmiastowym czasie out i zachowanie Y dostaje konsekwentną pochwałę, czuje się, jakby wiedział, jak działa jego świat, ale jeśli X jest tolerowany bez reakcji, aż się naprawdę wkurzy i wysadzi w powietrze, nie ma pojęcia, co się stało i czuje, że to był tylko przypadek, co jest very przerażające.
• Robi pewny ciebie zapewniać twój berbecia z stabilną rutyną, więc on może przepowiadać co zdarza się dalej, lub jak pospolite wydarzenia (fryzura, cleaning jego pokój, posiłek czas, etc.) będą pracować.

Niektóre berbecia samokaleczanie ponieważ no znają dlaczego obchodzić się uczucia frustracja lub złość. Pomagając dziecku komunikować się bardziej efektywnie (bezwzględnie nauczaj i używaj języka migowego, jeśli komunikacja werbalna jest dla niego trudna!), oraz pomagając mu nauczyć się, co jest właściwe, aby uwolnić te uczucia, pomoże powstrzymać samookaleczenie, jeśli tak się stanie.

Niektóre maluchy samookaleczają się, ponieważ dowiedziały się, że dochodzi do naprawdę intensywnych reakcji ze strony dorosłych.

Wreszcie niektóre maluchy samookaleczają się w wyniku maltretowania. Odpowiedzią jest natychmiastowe i trwałe usunięcie z życia dziecka krzywdziciela i zrozumienie, że potrzeba czasu, aby dziecko przystosowało się do nowego świata i wycofało się z samookaleczania.

Mogą być inne powody, ale są to wszystkie te, z którymi miałem do czynienia. Bez względu na przyczynę, obcinanie paznokci tylko tak bardzo pomaga; dziecko z nawet bardzo krótkimi paznokciami i tak często może pobierać krew, a jeśli nie, to zawsze boli je głowa, włosy i tak dalej.

Podczas gdy Ty pracujesz nad ustaleniem przyczyny i radzeniem sobie z nią, spróbuj powstrzymać swoje dziecko, gdy zacznie samookaleczać się. Zrób to spokojnie i nie reaguj na to zbytnio, ani nie próbuj rozmawiać z dzieckiem na ten temat. Przynajmniej z mojego doświadczenia wynika, że samookaleczenie jest zachowaniem wzmacniającym - im bardziej mu na to pozwalacie, tym bardziej będzie chciał to robić.