Dlaczego moje dziecko nagle krzyczy w wannie?

Coś się stało. Co? Nikt nie wie poza nim. Pewnie teraz mu o tym przypominasz, kiedy dajesz mu kąpiel, a on zaczyna krzyczeć.

Jeśli teraz zmusisz go do kąpieli, mimo że krzyczy, to tylko pogorszysz sprawę. Dla każdej kąpieli, którą mu dajesz, podczas gdy on krzyczy, związek między horrorem a kąpielą będzie silniejszy.

Będziesz musiał odwrócić ten proces, przez “terapię amatorską zachowań”, tzn. będziesz musiał sprawić, że czas kąpieli będzie zabawny i będziesz musiał powoli przyzwyczajać go do kąpieli, upewniając się, że przez cały czas będzie zabawny i szczęśliwy, a także, że wyjmiesz go zanim będzie chciał, tak, że będzie tęsknił z powrotem do kąpieli, i pamiętaj _że następnym razem.

Przeszedłem kilka takich zaklęć z moją córką, pierwsze z nich spowodowane było tym, że nie lubiła wanny, z której korzystaliśmy u babci, jedno z nich to konieczność kąpieli w dużej wannie u ciotek, ponieważ nie było tam małej wanny, a jedno lub dwa inne nieznanego pochodzenia.

Pacjent, spokojne i stopniowe podejście do kąpieli zadziałało, począwszy od pacjenta, spokojne i stopniowe podejście do wanny. Upewnij się, że nie krzyczy, gdy zobaczy wannę. Pozwól mu bawić się w niej bez wody. Następnego dnia napełniasz ją wodą i pozwalasz mu pryskać, ale nie wkładaj go do wody. Następnego dnia może stać w wodzie i chlapać. Następnego dnia umyj go, gdy stoi. Następnego dnia może usiąść i bawić się, a wkrótce wrócisz do szczęśliwych czasów kąpieli!

Użyłem tego samego podejścia, aby przyzwyczaić ją do korzystania z dużej wanny, której pierwotnie się bała.

8 i pół miesiąca jest bliskie jednemu z “cudownych tygodni”, więc nie jest mało prawdopodobne, że coś zmieniło się psychicznie. Możliwe, że zmysłowe uczucie wody jest dla niego problemem; podczas gdy mój starszy syn nigdy nie nienawidził kąpieli, zawsze był dzieckiem w przedszkolu, które nienawidziło bawić się rękami błotem/snowem/jogurtem/jello i nigdy nie malował palcem - po prostu nie lubił uczucia “szczęścia” na rękach. Może czuć to samo w odniesieniu do wody; w końcu zanurzenie w wodzie to wiele informacji zmysłowych na raz.

Prysznice, jak sugerowano gdzie indziej, są dobrym pomysłem, choć może to być równie złe. Kąpiele z tkaniny nie są też złym pomysłem, przynajmniej na krótką metę. Jest to coś, co prawdopodobnie z czasem zniknie, więc nie martwiłbym się zbytnio o krótkoterminowe poprawki.

Możesz też spróbować innych form zabawy wodnej. Moi synowie naprawdę lubią/bawią się wodą w swoich wysokich krzesełkach; po prostu wlewaj na tacę kubek wody i pozwól mu się w nim wygłupiać, chlapiąc i tym podobne. Może to być dobry sposób, aby przyzwyczaić go do wody w pozytywnym, bezpiecznym środowisku - a następnie przenieść się do stołu z wodą lub czegoś innego z większą ilością wody w nim.

Coś się stało. Co? Nikt nie wie poza nim. Pewnie teraz mu o tym przypomina, kiedy dajesz mu kąpiel, a on zaczyna krzyczeć.

To jest absolutnie prawidłowe. Jeśli będziesz kontynuował tę ‘przymusową’ (z braku lepszego słowa) kąpiel, to na zawsze skończy się ona jako nędzna.

Co to jest? Może to jakaś bolesność na jego l'l bum. Może miał … no nie wiem, jak byś to ładnie nazwał, ale nazwijmy to po prostu ‘sokiem z pieluchy’ … może miał sok z pieluchy, który otarł jego l'l rectum lub w tłustej marszczce i woda/mydło było irytujące. Możesz go dokładnie sprawdzić. Naprawdę tylko chwytam, ale najważniejsze jest to, że prawdopodobnie miało to związek z czymś, co było fizycznie irytujące, a teraz on nie chce mieć nic wspólnego z kąpielą. upewnij się, że podczas sprzątania dostaniesz się do wszystkich jego małych zagnieceń chusteczkami, a przed faktycznym praniem zrobisz dobre płukanie zagnieceń.

Sugerowałbym, abyś całkowicie zmienił wannę. Zrób to inaczej. Jak to zrobić? Weź prysznic. Ty z nim. Przytrzymaj go pod prysznicem, pozwól, aby woda się nad nim rozpryskowała, pozwól mu obmacywać dysze, żuć ręcznik itp. Trzymałem go jedną ręką, a drugą podtrzymywałem, więc trzymasz go obiema rękami i jest dość wytrzymały.

Następnie po kilku minutach połóż krzesło do kąpieli w wannie i włóż go do niej z wodą spadającą w jego kierunku. To działa najlepiej, jeśli masz prysznic z dyszą ręczną, ponieważ możesz skierować go gdziekolwiek chcesz i zmienić strumień na coś miękkiego. na pewno nie ma zabawek do kąpieli, ale spodoba mu się przebywanie tam z każdym z rodziców.

zrobi to 3-5 razy. Chodzi o to, że masz nadzieję, że on zapomni i będziesz mogła wrócić do kąpieli.

Coś go przeraża lub denerwuje. Zmień rutynę.

Myślę, że 9 miesięcy to wystarczająco dużo czasu na prysznic. Może spróbuj tego?

Po prostu trzymaj go, usiądź na podłodze i bądź bardzo ostrożny (aby go nie upuścić, nie pryskać mu za dużo wody na twarz, itp.)

Czy on ma inne problemy sensoryczne, które się zmieniły? IE- musi zawsze mieć koce lub nigdy nie chce koców To jest jedyna rzecz, o którą bym się martwił, jeśli tak jest, zadzwoń do lekarza. Jeśli nie, to… Spróbuj wziąć z nim kąpiel, to na pewno zmieni sytuację.

Znaleźliśmy to, jak mieliśmy to samo zeszłej nocy. Nasza dziewczyna ma około 8,5 miesiąca. W piątek jak zwykle uwielbiała kąpiele, w sobotę wyszliśmy na naszą pierwszą noc bez niej i zostawiliśmy ją u nas z dziadkami. Powiedzieli, że nie lubi kąpieli, ale przysięgam, że nic się nie stało i ja im wierzę. W niedzielę poszliśmy ją wykąpać, a ona wpadła w histerię, naprawdę przestraszona, trzęsąc się w niekontrolowany sposób i niepocieszona przez 5 minut.

Kiedy się uspokoiła, spróbowaliśmy ponownie i to było jak sam pomysł, żeby wrócić do domu, przeraził ją. Próbowała wspiąć się na nas w bezpieczne miejsce, gdy opuszczaliśmy ją w dół i gdy tylko jej palce uderzyły w wodę, znowu oszalała. Poddaliśmy się tej nocy i googlowałem, więc znalazłem tę stronę.

Dziś (poniedziałek) umieściliśmy ją w wannie z jej zabawkami i bez wody - na początku wcale jej się to nie podobało, ale moja żona dostała się do wanny i usiadła z dzieckiem na kolanach. Po jakimś czasie zainteresowała się swoimi zabawkami, ale nigdy nie usiadła z nich na kolanach (o czym nie słyszała, bo raczkowała/nie pozostawała nieruchoma już od 2 miesięcy).

Późniejszego wieczoru spróbowaliśmy ponownie i nie lubiła kąpać się bez wody, ale i tak wzięliśmy kąpiel, a moja żona weszła pierwsza, zanim oddałem jej naszą córkę. Stopniowo byliśmy w stanie rozproszyć jej uwagę, umyć ją gąbką. Kiedy próbowaliśmy ją nakłonić do stania w wodzie, nie podobało jej się to, więc moja żona znów ją podniosła i ukoiła. Próbowaliśmy jeszcze raz i tym razem postępy były w porządku. Długa historia, w skrócie - pod koniec tej kąpieli znów siedziała i bawiła się, i znów była szczęśliwa w kąpieli. Mojej żonie udało się nawet wyjść z kąpieli i nasza córka pozostała szczęśliwa.

Tak więc ulżyło jej i mam nadzieję, że jutrzejszy czas kąpieli wróci do jej normalnego, szczęśliwego stanu. Wróci, jeśli nie