Nakłonienie dzieciaka do powiedzenia ci Zanim pójdą do łazienki

Potrzeba trochę praktyki, aby dzieci naprawdę nauczyły się, jak to jest potrzebować do korzystania z nocnika. Kiedy po raz pierwszy próbowaliśmy ćwiczyć naszego syna z nocnika, włożyliśmy go bezpośrednio do bielizny i to była wielka klapa. Wydaje nam się, że bielizna była zbyt podobna do noszenia pieluszki.

Więc drugi raz, kiedy mieliśmy trening na nocnik, pozwoliliśmy mu biegać nago od pasa w dół przez długi weekend (3 dni) w domu. Miał kilka wypadków (głównie siusiu), ale widząc siusiu biegnącego w dół jego nogi, pomógł mu połączyć uczucie potrzebnego do siusiu z faktycznym sikaniem. Trzymaliśmy nocnik w salonie, żeby nie musiał daleko biegać, gdyby potrzebował siku, a za każdym razem, gdy dostał coś do nocnika, robiliśmy z tego wielką sprawę (śpiewaliśmy, tańczyliśmy, dostał naklejki…), nawet jeśli to było tylko trochę, a reszta dostała się na dywan. Utrzymywaliśmy go mocno nawodnionego i bardzo często pytaliśmy, czy potrzebuje nocnika. Jeśli mielibyśmy wrażenie, że nie używał nocnika od dłuższego czasu, kazalibyśmy mu siedzieć na nocniku przez kilka minut albo do czasu, aż pójdzie, albo było jasne, że nie musi go używać (4-5 minut albo - czytalibyśmy krótką książkę, gdy siedział na nocniku). Po kilku godzinach od tego, zaczął dostawać ją na wieszak i pobiegłby do nocnika, gdyby miał najmniejsze wyczucie, że musi siku.

Mój mąż znalazł tę metodę na stronie internetowej kobiety, która rzekomo szkoliła dzieci w nocniku już w wieku 1 roku. Zaleca ona, abyś nadal miała swoje dziecko nago od pasa w dół, kiedy tylko jest w domu przez 3 miesiące po pierwszym weekendzie szkolenia, abyś miała je na nocniku przed wyjściem z domu i natychmiast po powrocie do domu, aby nabrały nawyku, itp. Ominęliśmy niektóre z późniejszych sugestii, ponieważ nasz syn był starszy i nie potrzebował stałego wzmocnienia, którego potrzebują młodsze dzieci. W ciągu kilku tygodni konsekwentnie korzystał z nocnika i mieliśmy tylko przypadkowy wypadek (zazwyczaj, gdy był tak pochłonięty tym, co robił, że nie zwracał na siebie uwagi), ale to też mniej więcej po chwili zbytnio dbało o siebie.

Jest to krok rozwojowy, który wiąże się ze zrozumieniem poczucia potrzeby idącego i idącego. Dzieci potrzebują trochę czasu, aby połączyć te dwie rzeczy i aby zareagowały wystarczająco szybko. Nic na to nie poradzi i trzymanie jej w toalecie po tym, jak już pójdzie, jest prawdopodobnie frustrujące dla wszystkich i absolutnie NIE POMOCY. Zamiast tego, możecie spróbować stworzyć “rozkład garnków”. Idźcie “sprawdzić”, czy jest czas, aby iść do toalety co 60-90 minut. Nie zmuszajcie jej, zaproście ją. Potem, kiedy ona usiądzie, przeczyta opowiadanie, zaśpiewa piosenki, zagra w jakieś gry z klaskaniem w dłonie, co tylko sprawi jej przyjemność. Rób to dopóki nie będzie gotowa, żeby wstać albo się wysikać. A potem w ciągu kolejnych 60-90 minut znów to wszystko zrób. To ustawia ją na sukces, pomaga uniknąć wypadków i utrzymuje to zabawne i produktywne dla wszystkich.

Inną zaletą tego “zaplanowane” jest to, że naprawdę poznasz jej harmonogram biologiczny i przewidzieć w przybliżeniu, kiedy jest prawdopodobne, aby przejść. To pomoże Ci dostać ją do nocnika preemtatywnie do “wypadków”, które będą mniej frustrujące dla Ciebie i zachęcające dla niej. Meg Coats ma również kilka świetnych pomysłów, które mogą być bardzo pomocne w przyspieszeniu połączenia między przed uczuciem i aktem pójścia.

Poza tym będziesz musiał po prostu czekać na jej mały układ nerwowy, aby połączyć wszystko.

Byłem bardzo zniechęcony szkoleniem z nocnika. Kiedy mój syn miał 2 i pół roku zaczął sikać na zewnątrz latem na trawę, więc pomyślałem, że może jest gotowy. Kiedy włożyłem go do bielizny, płakał, narzekał i sikał w nich. Dopiero niedawno skończył 3 lata i 4 miesiące powiedział mi od razu, że nie chce już nosić pieluch. Pewnego dnia wróciliśmy do domu, a on zdecydował się na siusiu w pieluchach (chociaż faktycznie kupił) i tyle. Miał kilka wypadków, ale już nie zmuszał go do noszenia majtek. Osobiście czuję, że dziecko zareaguje, gdy będzie gotowe. Jeśli masz jakieś poważne problemy lub wybuchy, powiedziałbym, że nie są gotowe. Jeśli chodzi tylko o wypadki, potrzebują tylko trochę więcej treningu.

Przeżyliśmy tę samą frustrację z naszą córką.

Była bardzo zainteresowana i entuzjastycznie nastawiona do używania nocnika i przez kilka miesięcy krzyczała “Muszę iść na nocnik!” i już odeszła.

Stwierdziliśmy, że nauczenie się znaków zajęło trochę czasu, zanim poszła. Założenie “dużych majtek” dało jej dodatkową zachętę do szybszej nauki.

Chcieliśmy również spróbować chodzić na zimnego indyka na pieluchy. Ale to byłoby zbyt trudne dla mojej żony ;)

Jesteś teraz w najlepszej sytuacji - ona chce się uczyć. Potrzebujesz tylko trochę czasu i znaleźć magiczną metodę, która będzie dla niej działać.