Jak radzić sobie z 4-latkiem przechodzącym gaz przez cały czas?

Mój 4 letni syn niedawno odkrył radość z pierdzenia, choć nie mieliśmy jeszcze publicznie żadnych żenujących scen pierdzenia.

Nie ma środkowego pola dla 4-latków. Jest to coś w rodzaju wszystkiego albo nic, co oznacza, że albo ona będzie trzymać go w lub prawdopodobnie będzie głośno.

Warto spróbować nauczyć ją wybaczać, aby przejść do toalety, jeśli potrzebuje przejść gaz. Oczywiście, jeśli jest wyjątkowo gazowata, może to prowadzić do wielokrotnych wycieczek do łazienki i ciekawych spojrzeń przyjaciół i znajomych, jeśli jesteś z grupą.

Jeśli jej gaz jest naprawdę tak zły, to może warto zbadać przyczynę tego gazu. Ta strona wymienia najczęstsze przyczyny zatrucia gazem u dzieci. Najczęstszą przyczyną jest nietolerancja laktozy, ale napoje gazowane, IBS i choroba Leśniowskiego-Crohna to także inne (znacznie mniej powszechne) przyczyny. Albo może to być związane z niektórymi żywności ona jeść. Najczęstszymi sprawcami gazowości są:

• mleko i produkty mleczne
• żywność skrobiowa, taka jak ziemniaki i makaron
• otręby pszenne i owsiane
• żywność słodzona sztucznymi substancjami słodzącymi
• banany, brzoskwinie, morele, gruszki i surowe jabłka
• rodzynki i melony
• śliwki i sok ze śliwek
• cola i napoje owocowe słodzone fruktozą
• fasola i soczewica
• cebula, green peppers, shallots, and scallions
• kalafior, brokuły, kiełki brukselki, i groszek
• kukurydza, seler naciowy, karczochy, szparagi, i marchewka

Ona może nie dostać gazy z tych wszystkich żywności. Pamiętaj również, że połykanie zbyt dużej ilości powietrza podczas jedzenia może powodować gazowanie, więc upewnienie się, że bierze swój czas podczas jedzenia i żucia jej jedzenie dokładnie może być nieco pomocne.

Wierzę, że większość dzieci w tym wieku (w tym nasze) uważa, że pierdnięcie jest radością, którą można dzielić się z każdym.

Główną rzeczą, na której skupiliśmy się do tej pory jest to, że “pierdzenie jest normalne”, a następnie upewnij się, że powiesz “przepraszam”. Ogólnie rzecz biorąc, ilość śmiechu i uwagi, jaką na niego poświęca, odnosi się do tego, ile śmiechu i uwagi my, jego rodzice, poświęciliśmy mu ostatnio. Podniecenie i zakłopotanie wokół niego zdaje się stopniowo zanikać, o ile będziemy kontrolować nasze własne reakcje. Zazwyczaj musimy mu tylko raz na jakiś czas przypominać cicho “co mówisz?” po tym, jak usłyszymy, jak przepuszcza gaz.

Chciałbym dodać, że mówiąc jej, że to nie jest “damskie” ugruntowuje ideę, że to jest w porządku dla chłopców, nie dla dziewczynek. Historycznie, seixistyczna kultywacja u małych dzieci wynika po części z fizycznych ograniczeń dla dziewczynek, takich jak nie pozwalanie dziewczętom być głośnymi, biegać po okolicy, czy podawać gazu z wypaczeniem.