Jak mogę sprawić, by mój 6-miesięczny chłopiec lepiej spał w nocy?

Ustanowienie rutyny

Tak, jest to ulubiona Supernanny, ale odkryliśmy, że konsekwentna rutyna (nawet drukowana i przyklejana do ściany w żywych kolorach) pomaga dzieciom zrozumieć cykl budzenia się, jedzenia, zabawy i snu.

Największym wyzwaniem przy wprowadzaniu rutyny jest to, kiedy dzieci się o nią ocierają. Wymaga to dużo cierpliwości i zrozumienia - nie chcą być informowane o tym, co mają robić przez cały czas i będą próbować wszelkiego rodzaju wybryków, aby obejść rutynę, ale trzymają się jej sztywno, a to się opłaci.

Niektóre z ważnych składników rutyny:

• Czas łóżka ; o tej samej porze każdego dnia, między 19 a 20.
• Czas kąpieli ; około pół godziny przed snem i jest łazienka, umyj się, umyj zęby, wejdź do piżamy.
• Bajki na dobranoc lub śpiewanie piosenek , czytanie/śpiewanie w sypialni (najlepiej w łóżku), aby uspokoić dzieci i pozwolić im ogrzać się do łóżka przed zgaszeniem światła.
• Gaszenie światła. Jeśli Twoje dziecko potrzebuje światła w tle, upewnij się, że jest ono bardzo, bardzo niskie, ponieważ zakłócisz jego sen, jeśli jest zbyt jasne.
• Obudzaj się o tej samej porze codziennie, nie wcześniej. Postaraj się nie iść do nich, dopóki nie nadejdzie czas, by się obudzić. Tak, mogą dużo płakać, ale kiedy codziennie pojawiasz się o tej samej porze, w końcu zrozumieją.
• Dostań trochę **świeżego powietrza - tlen pomoże w cyklu snu. Wyjdź na zewnątrz, gdzie to tylko możliwe.
• Cwiczenia ; dla sześciomiesięcznego dziecka może to być czołganie się po salonie lub odbijanie się na elastycznej bramce bramki.
• Odżywianie ; zdrowa żywność dostarczana o tej samej porze każdego dnia. Pozbądź się małych przekąsek i słodzonych napojów - owoce i woda są idealne do zarządzania poziomem energii i nawodnienia.
• Poziomy hałasu. Nie da się powstrzymać wszelkiego rodzaju hałasów - są głośni sąsiedzi, niespodziewane rozmowy telefoniczne, ktoś pali tosty i uruchamia czujnik dymu itp., ale rozsądnie jest poprosić rodzinę/przyjaciół, aby starali się nie hałasować podczas przechodzenia obok śpiącego dziecka. Zasadnicze znaczenie ma zaplanowanie czynności innych/starszych dzieci, aby zostawiły dziecko w spokoju - nie mogą mieć ich grających na bębnach w tym samym pomieszczeniu i oczekiwać, że dziecko będzie spać.

Możesz spróbować trochę “wykrzyczeć to”.

W około dziewięciu miesiącach doszliśmy do wniosku, że nadszedł czas, aby dziecko nauczyło się spać przez całą noc. Więc zamiast spieszyć się, aby pocieszyć dziecko natychmiast, poczekaliśmy 5 minut po tym, jak nasze dziecko zaczęło płakać, a następnie weszliśmy i pocieszyliśmy dziecko, dając mu znać, że mama i tata tam są, a następnie wyszliśmy. Następnym razem odczekaj 10 minut, potem 15 minut, potem 20 minut i regularnie zwiększaj czas swojej nieobecności pomiędzy wizytami pocieszenia.

Ciężko jest usłyszeć płacz Twojego dziecka, a ten pierwszy cykl “wypłakiwania go” może być wyczerpujący. Ale jest również bardzo ważne, aby dziecko (i rodzice…) nauczyło się, że może wrócić do snu!

Zrobiliśmy to dla naszego dziecka w około dziewięciu miesiącach i w ciągu dwóch dni przeszło od budzenia się 3-4 razy w nocy, do spania przez całą noc samemu (głównie).

To była duża różnica!

Cofnij się do dwóch drzemek dziennie i przenieś się do łóżka. Pora spania o 10 i północy nie jest dobra dla dziecka w tym wieku; ani dla nikogo innego w tym wieku. Walczysz z naturalnym cyklem cyrkowym. Rusza się pora snu do 8 i podąża określoną strukturę dla pora snu.

W dodatku nie są głodni przy ten wiekiem; ja po prostu został przyzwyczajeniem.

Jedna rzecz, która bardzo pomogła nam z naszym pierwszym dzieckiem, to traktowanie nocy, jakby to była noc. Na początku, gdy musiała się obudzić, by zjeść, włączaliśmy światła, a czasem nawet rozmawialiśmy z nią. Wkrótce jednak doszliśmy do wniosku, że jeśli kiedykolwiek nauczy się spać w nocy, musimy traktować noc inaczej niż dzień. Przestaliśmy włączać światło, gdy potrzebowała nocnego karmienia i byliśmy bardzo cicho. Teraz wydaje się to oczywiste, ale w tamtych czasach było to ratowanie życia.

Również, posiadanie stałej rutyny uczyniło cuda dla naszego pierwszego dziecka.

Oto, co mój szef (z dwójką dzieci w wieku 3 lat, które oboje śpią w nocy) opowiada się za tym; spróbuję z moim dzieckiem i zobaczę, co się stanie.

Po pierwsze, stwórz różnicę między dniem a nocą. Telewizor, muzyka, światła są włączone w ciągu dnia. Jest to czas podniecenia i aktywności. W nocy przyćmij światła, nie ma włączonej muzyki ani telewizji i nie ma zabawy. Nauczą się, że noc jest do spania.

Typową rutyną dla dziecka na jawie wydaje się być “budzenie się, zabawa, karmienie, sen”. Musisz to trochę wywrócić na lewą stronę: “wake, feed, play, sleep.” Problem polega na tym, że dzieci przyzwyczajają się do karmienia, męczą się i zasypiają w twoich ramionach. Następnie wkładasz je do ich łóżeczka na wpół śpiące - nie przyzwyczajają się do samodzielnego zasypiania; tzn. nigdy _nie uczą się spać.

Zamiast tego karmisz je najpierw, potem bawisz się z nimi (zasadniczo trzymając je na nogach), aż są zmęczone, a kiedy wydają się naprawdę chcieć skinąć głową (ale jeszcze nie mogą, bo się z nimi bawisz), kładziesz je spać (budzisz się), mówisz “Dobranoc! ”

Druga rzecz, którą zasugerował, że to dla niego działa; powiedz, że dziecko karmi o 23:00, śpi, budzi się o 2:00 rano. Robisz tę małą rutynę o 2 nad ranem. Potem, pewnej nocy, udaje mu się przespać do 3 rano, zanim się obudzi. Nigdy więcej nie karm go o 2 w nocy, bo pokazał, że potrafi poradzić sobie do 3 w nocy. Jeśli obudzą się o 2 rano następnego dnia, czekasz do 3 rano (bo oni na pewno _mogą to zrobić - po prostu płaczą, bo nie chcą!). Może tydzień później przypadkowo śpią przez ‘do 4 rano - powtórz. Wkrótce będą spać przez całą noc.

HTH!

Zacząłeś już odstawiać od piersi? Mój syn nagle zaczął sypiać, kiedy dostał wystarczającą ilość kalorii. Poza tym, z całego serca zgadzam się z rutyną i wczesną porą snu (~7pm).

Trzymaj się - robi się lepiej.

Moja córka skończyła 5 miesięcy i nie spała, więc postanowiłam pozwolić jej pewnego wieczoru wypłakać się! Tak, krzyczała przez godzinę i druga noc była gorsza, ale trzecia noc trwała 20 minut, a czwartą spała. Powodem, dla którego wiedziałem, że nie była głodna w nocy, a raczej nawykiem było to, że rano bawiła się w swoim łóżeczku przez pół godziny bez łez! Pomyślałem, że jeśli będzie tak głodna, to rano też będzie płakać! Więc czy to naprawdę głód, że dziecko się budzi, czy nawyk?! Gdybyś była na tyle silna, by pozwolić dziecku płakać, spróbowałabym tego! Ale upewnij się, że twój partner jest gotów na to pozwolić!

Książka “12 Hours Sleep by 12 Weeks Old” działała z naszą córką absolutnie fantastycznie. Już w wieku 12 tygodni zaczęła spać 12 godzin prosto każdej nocy, a 2,5 roku później nic się nie zmieniło.

Jedyne chwile, kiedy nie spała przez całą noc, to czas, kiedy była chora, a kilka razy podczas ząbkowania.

W ciągu czterech tygodni mamy drugie dziecko w drodze i na pewno będziemy postępować zgodnie z tą samą strategią.

To powiedziane: Poleciliśmy go kilku naszym przyjaciołom, a oni wszyscy zawiedli w nim. Głównym powodem jest to, że wymaga to pewnej niesamowitej konsekwencji w tygodniach 6-12, i może być bardzo trudne dla rodziców. Żaden z nich nie miał siły woli, by dalej z tym postępować.

Kluczowym aspektem książki jest wprowadzenie dzieciaka do ustalonego harmonogramu karmienia. Nie wiem dlaczego jest to takie ważne (autor nigdy nie podaje “dlaczego”, tylko “co”), ale tak naprawdę jest. Około szóstego tygodnia życia zaczynasz zwalniać czas pomiędzy kolejnymi karmieniami, aż osiągniesz cztery karmienia dziennie, w odstępie czterech godzin. Więc pod koniec karmiliśmy naszą córkę o 8:00, 12:00, 16:00 i 20:00. Tutaj rozpadli się wszyscy nasi przyjaciele. Kiedy dziecko krzyczy, żeby je zjeść, a ty “nie możesz im pozwolić” na kolejne 10 minut, to jest to NIEWŁASNIE trudne. Ale zaufaj mi, nic ci nie będzie, dzieciakowi nic nie będzie, a końcowy wynik 12 godzin snu jest bezcenny.

Próbowaliśmy różnych metod dla każdej z naszej trójki i oczywiście żadne dziecko nie jest takie samo.

Controlled Crying

Dla naszego najstarszego dziecka uciekaliśmy się do kontrolowanego płaczu, odchodząc na minutę, potem dwie, maksymalnie pięć, za każdym razem uspokajając się, z myślą, że nauczy się spać samemu. Zajęło to około trzech dni i zadziałało, teraz śpi dobrze. Właściwie to teraz tego żałuję i prawdopodobnie przyjąłby inne podejście.

Luck of the draw

Nasz 3-latek jest bardzo wyrównany i dopiero co zaczął nim zarządzać w wieku około 9 miesięcy. Nie jest konieczna żadna interwencja. Jeśli Twoje dziecko budzi się głodne, może to być po prostu faza, na którą musisz czekać.

Shush Pat

Zrobiliśmy to dla naszego najmłodszego dziecka. Czekaliśmy, aż będzie na ciałkach stałych w wieku 6 miesięcy, potem w nocy klepałem ją po plecach do snu, bez podnoszenia jej. Cicha klepka to delikatne klepnięcie w tyłek i powolny, regularny dźwięk uciszania. Myślę, że to działa najlepiej, jeśli mężczyzna to robi, bo nie ma żadnego związku z mlekiem. Muszę się też upewnić, że łóżko nie jest wilgotne od śliny. Dla niektórych dzieci to działa jak urok.

Istnieje wiele metod, które działają, i każdy ma swoje ulubione. Również każde dziecko ma swój własny temperament i tylko Ty znasz swoje dziecko.

Powodzenia z tym, to nie jest na zawsze, i pamiętaj, że to się wkrótce skończy.

Powiedziałbym, że w ciągu 6 miesięcy nadal będziesz widział huśtawki w ich naturalnym cyklu życiowym w tym wieku. Za kilka miesięcy powinna to być inna historia. Trudno powiedzieć, kiedy są głodne i kiedy mają zwyczaj nocnego karmienia, a w wieku 6 miesięcy przechodzi się przez typowy, trudny okres. (Prawdopodobnie jest to w tej książce “Oczekiwanie” - te etapy są w zasadzie na miejscu, choć czas ich trwania jest różny)

W rzeczywistości zazwyczaj widzimy, że dzieci są niestabilne w wieku 6 miesięcy, a następnie stabilne w ciągu roku w wielu zachowaniach, od snu do zabawy i związków. Wydaje się, że znajdują wygodne miejsce, a następnie wyruszają w drogę i znajdują inne.

FWIW, w starszym wieku, konsekwentne rytuały dobranockowe sprawdziły się dla nas bardzo dobrze - od wieczornego posiłku/filmu, przez kąpiel, po książki i spanie. W zeszłym roku dzieci również dobrze przystosowały się do wyjątkowych przypadków, kiedy wychodzą późno poza swoje łóżko.

Istnieje ogromna zmienność co do tego, kiedy dzieci będą spać w nocy, zwłaszcza jeśli nie ferbujesz lub nie robisz żadnego wariantu “wykrzykuj to”. Niektóre dzieci śpią w nocy same przez 6 miesięcy (lub nawet 4 miesiące), a inne nie dostają się tam do 2 roku życia (jak wspomniał inny plakat).

Próbowaliśmy prawie wszystkiego z wyjątkiem pozwalając naszemu dziecku płakać, a w wieku prawie 1 roku wciąż budzi się kilka razy każdej nocy. Zazwyczaj są to drobne przebudzenia (a moja żona, która z nim sypia, zazwyczaj szybko uspokaja go z powrotem do snu), ale zdarzają się.

Zaczęliśmy późno pracować nad rutyną snu i monitorować jego drzemki w ciągu dnia i takie tam. Myślę, że właśnie to nas trochę pokręciło i na pewno będziemy o tym mądrzejsi dla naszego następnego dziecka.

W tym momencie rzeczy, które mogę powiedzieć z pewną dozą pewności siebie poprawiły jego sen to:

1. Ograniczenie nocnego karmienia, przejście z mleka na butelkę wody, jeśli jest karmiony butelką i bezwzględnie wymaga butelki

2. Ustanowić stałą rutynę snu, np. obiad, kąpiel, bujanie się w szybowcu, a następnie do łóżka.

3. Bądź konsekwentny w kwestii drzemek w ciągu dnia i upewnij się, że udaje mu się zdrzemnąć, gdy tylko pojawi się oznaka zmęczenia

4. Zachęć go, aby położył się z powrotem spać, tzn. uśpij go i ukojnij, gdy jeszcze jest w łóżku, zamiast podnosić go do góry

5. Ukojnij go kołysanką, grając na niskim poziomie głośności; włączaj ją tylko wtedy, gdy nadejdzie czas, aby położyć go spać (drzemki lub pora snu)

6. Zaciemnij pokój (użyliśmy zasłon blokujących światło), ucisz resztę domu.

Wiem, że wielu rodziców jest zwolennikami krzyku i odnieśli z tym dobry sukces, i wydaje się, że nie ma długotrwałego negatywnego wpływu na ich dzieci. Ja także byłem rodzicem wystarczająco długo, aby nie oceniać rodzicielstwa innych ludzi. Jednak osobiście nie mogłam znieść tego, że moje dziecko tak krzyczy, zwłaszcza w tak młodym wieku. Rozumiem, że z wiekiem uczą się rzucać napady złości w celu manipulowania rodzicami, więc jest to coś, co należy wziąć pod uwagę w tym momencie. Ale zostawienie dziecka w wieku 3-6 miesięcy, samowolne krzyczenie/płakanie w ciemności, aż się zakneblowało, udławiło, a czasem zwymiotowało… to po prostu nie jest coś, do czego mogę się zmusić.