Co robić, gdy mój 3-latek trzyma kupę w środku i nie pójdzie w pieluszce lub na nocniku?

Masz tu do czynienia z dwoma sprawami: odmowa toalety stołowej i związane z tym zaparcie.

Zaparcie: Twój lekarz prawdopodobnie zaleca lewatywę, ponieważ uderzenie zapobiega wypróżnieniu w tym momencie. Mam znajomego, który odniósł sukces w tej samej sytuacji używając komercyjnego czopka, który jest podawany przez eyropper - możesz zapytać o to swojego lekarza - może być to łatwiejsze do podania niż lewatywa. Uderzony kał może mieć bardzo przykry zapach i ważne jest, aby nie reagować na niego negatywnie (patrz poniżej). Kontynuujcie pracę z lekarzem w sprawie stosowania Miralaxu. Niektóre dzieci pozostają na nim przez lata; decyzje w tej sprawie powinny być podejmowane przez lekarzy. Oprócz stosowania Miralaxu, należy zwiększyć ilość błonnika w diecie syna (owoce, soki owocowe, warzywa, otręby i inne pełne ziarna), zmniejszyć ilość produktów mlecznych i zwiększyć spożycie wody.

Odmowa toalety stołowej: Jest to kwestia behawioralna/psychologiczna - około 1 na 5 dzieci przechodzi okresy odmowy toalety stołowej. Istnieją różne teorie na temat przyczyny i może być tak, że istnieją różne przyczyny (wszystkie teorie są możliwe). Może to być spowodowane zaparciem (bolesny kał oznacza odmowę kału), związane z pojawieniem się młodszego rodzeństwa (zachowanie regresywne), wywołane przez rodzicielskie lub społeczne negatywne opinie na temat kału (używając negatywnych słów takich jak “śmierdzący”), lub wytrącone przez bycie popychanym przed byciem gotowym z powodu rosnących wymagań współczesnego życia (jak potrzeba bycia gotowym do przedszkola). Trudno jest dokładnie wiedzieć, co myśli dziecko, ale w jego umyśle może ono wierzyć, że trzymając je w sobie, może być w stanie zatrzymać je na zawsze. Na tym etapie rozwoju poznawczego Twój syn nie będzie w stanie zrozumieć, że wstrzymany stołek się nagromadzi, więc próba wyjaśnienia tego nie pomoże.

Ponieważ to zachowanie zaczęło się jeszcze w pieluchach, sugeruje ono, że rozwinęły się u niego negatywne uczucia. Może stać się świadomy negatywnych skojarzeń z kałem poprzez społeczne lub rodzicielskie sygnały werbalne lub niewerbalne, co powoduje wstyd i zażenowanie, kiedy kał. W badaniu, w którym uczono rodziców, jak chwalić kał i unikać używania negatywnych określeń dotyczących kału, skrócono okres odmowy oddania stolca do toalety (Taubman, Blum i Nemeth).

Przeglądnąłem kilka artykułów, z których najważniejsze zostały przytoczone poniżej. Wyciągnięte z nich sugestie, które mogą być pomocne:

• Po pierwsze, usuń wpływ kału.
• Unikaj wszelkiej negatywnej komunikacji (werbalnej lub niewerbalnej) w odniesieniu do kału, aby zmniejszyć poczucie wstydu.
• Podawaj dietę bogatą w błonnik i dużo wody.
• Podawaj Miralax.
• Siedzisz dwa razy dziennie w toalecie (po posiłkach kolana wyżej niż biodra, stopy podtrzymywane). W tym czasie nie ma ucisku ani dyskusji na temat defekacji. To tylko 10-15 minut siedzenia i być może wspólnego czytania. Należy pochwalić (“Siedziałeś w toalecie przez 10 minut! To ważna praca dla chłopca, który ma trzy lata.”)
• Zrób kupę, za którą jest odpowiedzialny (“Każde ciało robi kupę, a my musimy wypuszczać ją raz dziennie - twoje ciało robi kupę i twoim zadaniem jest wypuszczać ją raz dziennie”). Ta praca obejmuje właściwe odżywianie, picie wody, przyjmowanie Miralaxu, siedzenie na toalecie dwa razy dziennie, pierwsze płukanie zabrudzonej bielizny lub usuwanie zabrudzonych ściągaczy oraz higienę osobistą po defekacji.
• Chwalmy wszystkie wysiłki, używając raczej uznania dla zachowania niż osobistego osądu. (“Pamiętałeś, żeby po lunchu siedzieć w toalecie bez mojego przypominania! Zajmowałeś się swoją naprawdę ważną pracą”, a nie “Jesteś takim dobrym chłopcem na posadowienie w toalecie. Jestem z ciebie taki dumny.”)
• Twoim pierwszym celem jest pozwolić mu na defekację. Kał w toalecie będzie drugi.
• Pomóż mu znaleźć sukces w innych dziedzinach jego życia. W miarę jak będzie brał na siebie inne, niezwiązane z tym obowiązki i odnajdywał sukces, będzie czuł się bardziej pewny siebie, podejmując również tę pracę.
• Puść w niepamięć wszystkie terminy, które masz na wykonanie tego zadania. Fakt, że masz cel wrześniowy może spowodować, że nieświadomie dodasz stres do już stresującej sytuacji. Opanowanie się zdarza się, gdy twój dziecko jest gotowy.
• Próbuje zmniejszać stres wokoło sytuacja w ogólności. Mówi o nim mniej. Gdy ty mówisz o ja, ogranicza twój słowa równie few jak ewentualny i próbuje no być powtarzalny w jakaś pojedynczej rozmowie - twój dziecko słyszy ciebie pierwszy raz ty mówisz coś, więc mówić je drugi raz w ten sam rozmowie daje mię zbyt dużo ważności. Staraj się jednak używać tych samych słów z dnia na dzień. (“Kiedy robimy kupę w naszych pulpetach, musimy się oczyścić. Jaki jest pierwszy krok?”… “Kiedy nie robimy kupy przez trzy dni, musimy zmiękczyć kupę lekiem do oczu.”)
• Nie karać za wypadek - traktować go neutralnie - naprawa jest obowiązkiem dziecka - pochwała za wysiłek włożony w naprawę.
• Porozmawiaj o swoim własnym defekacji. (“Oh, I think I need to poop” and putting a mark on your calendar after you have pooped, or “When I were 3 it was hard to learn how to poop in the toilet, but now I poop in the toilet every day. Ty też będziesz, kiedy będziesz gotowa.”

Powodzenia! To jest trudny problem, ale wielu przeszło tę drogę przed tobą z sukcesem!

Cytaty:

Dr Linda Thomson - Do kupy czy nie do kupy

Stadtler, A. C., Gorski, P. A., & Brazelton, T. (1999). Toaletowe metody szkoleniowe, interwencje kliniczne i zalecenia. Pediatria, 103(6), 1359. (artykuł dostępny w bibliotece publicznej)

Taubman, B. (1997). Trening toaletowy i odmowa oddania toalety wyłącznie stołowi: A Prospective Study. Pediatria, 99(1). 54-58. (artykuł dostępny w bibliotece publicznej)

Taubman B, Blum NJ, Nemeth N. (2003). Stool Toileting Refusal: A Prospective Intervention Targeting Parental Behavior. Arch Pediatr Adolesc Med. 157(12). 1193-1196. (artykuł dostępny w bibliotece publicznej)

Beth Choby i George Shefaa - Toilet Training

Barton Schmitt, MD - Toilet Training Problems: Underachievers, refusers, and stool holders

Dr. R.W. DuCharme - Toileting Gone Wrong - Made Right

John Rosemond - Give Stool Refusal a Dose of Sternness - Not an approach I would personally try, but you know your child best. Two Experts Do Battle Over Potty Training - Article comparing the Rosemond approach with T. Berry Brazelton’s Child-Oriented Approach

Czy on w ogóle potrafi artykułować, dlaczego boi się kupy? (Nasza córka bała się tego, co stało się z kupą po jej spłukaniu. Raz szlochała, że jest dobra, by iść.)

Może spróbuj książki It hurts when I Poop . Zrobił cuda dla mojego siostrzeńca z podobnym problemem. I moja córka to lubi, chociaż posiadanie kupy nie było jej problemem.

Powyższa odpowiedź Mary-Jo jest zajebista, ale z naszego osobistego doświadczenia wysnułbym jeszcze jeden pomysł:

Nie zachęcaj wszystkich do kupy, a konkretnie zachęcaj do kupowania pieluch przynajmniej w takim stopniu, w jakim wcześniej zachęcałeś do nocnika.

W naszym przypadku wydawało się, że nasz syn ma następujący problem:

1. Wiedział, że pójście na nocnik jest zajebiste.
2. Nie był jeszcze w stanie zmusić się do pójścia na nocnik.

W rezultacie jego próby lepszego wyszkolenia się w nocniku skutkowały częstym wstrzymywaniem się, a to z kolei prowadziło do bardziej bolesnych stołków, które go wzmacniały, itp.

Co pomagało niektórym, to wyraźne zaznaczenie, że robienie kupy w jego pieluszce było niesamowite. Celebrujemy i robimy piątki, aby wyeliminować jego poczucie, że o wiele lepiej byłoby pójść do nocnika. (Oczywiście wrócimy do tego w końcu, ale chcemy dojść do punktu, w którym jest bardziej zdolny do oddawania stolca, kiedy chce do tego czasu, jego jedynym mechanizmem kontroli jest po prostu zatrzymanie go).

Z twojej historii może wynikać, że kupa jest tabu w małym umyśle twojego syna. Może zbyt mocno kojarzy się z “brudną” lub “złą”. Spróbowałbym znieść to tabu, pokazując na przykład, że jest to bardzo okej rzeczy.

Na przykład, mógłbyś spróbować zrobić to razem. Mam na myśli pokazanie mu, że ty też robisz kupę raz dziennie. Niech wejdzie, gdy będziesz “w pracy”, niech zobaczy, co się dzieje z kupą, a potem spłukaniem, itd. Pokaż, jakie to “duże”.

Albo, kiedy ty lub ktoś inny idzie do toalety, możesz podkreślić fakt: “Spójrz, mama idzie do toalety, przy drzwiach czeka biiig poop!”

Tak samo jest z psami na ulicy, jeśli zdarzy ci się żyć w takim otoczeniu. “Rooh, spójrz, tam jest wielka psi kupa!” – “Tato, czy pies nie idzie do toalety?” – etc, etc.

Nie mogę uwierzyć w niektóre odpowiedzi, mówiąc o biednym dziecku tabu i negatywności, biednych rodziców, jestem pewien, że nie będą chcieli publikować niczego więcej, mam też 3-letniego chłopca, który nie lubi puścić swojej kupy i na pewno mogę powiedzieć, że wszystko, co zostało mu dane, to pochwała i jestem pewien, że z tego wyrośnie, moja córka zrobiła dokładnie to samo w jego wieku i była na movicol ponad rok, oboje mieli świetne diety, pili dużo płynów itp, Wszystko, co mogę powiedzieć, to tak, to jest trudne i może być frustrujące, jak wiemy, że wiedzą, że muszą kupę i mam nadzieję, że w toalecie, jestem pewien, że twój mały chłopiec wyrośnie z tego, jak moja wola, wyjaśnić żłobek o nim na jego leki, jestem pewien, że dowiesz się, że mieli do czynienia z sytuacją wcześniej, dbać i mam nadzieję, że życzę powodzenia i chcę tylko podkreślić, że jestem pewien, że robisz najlepiej jak możesz przez syna, w przeciwnym razie nigdy nie zrobiłby z tego stanowiska na pierwszym miejscu. X

Sugerowałbym, abyś dał swojemu synowi dietę o wysokiej zawartości błonnika, spróbuj, aby usiadł na nocniku i spróbował zrobić mu kupę na nocniku, a jeśli to nie zadziała, spróbuję czopków przy każdej zmianie pieluchy, aby upewnić się, że zrobił kupę w swojej pieluszce.